Ćwiczenia, lekcje Metody Feldenkraisa

  • odkryjesz jak siedzieć wygodniej
  • zmniejszysz napięcie mięśni podczas siedzenia
  • zredukujesz lub pozbędziesz się bólu towarzyszącego pozycji siedzącej.
  • poznasz wiele nowych sposobów poruszania
  • odkryjesz w łatwy i przyjemny sposób jak mniej obciążać stawy i mięśnie podczas siedzenia
  • poprawisz postawę, ruchomość i koordynację
  • polepszysz fizyczne i emocjonalne samopoczucie
  • zredukujesz skutki stresu
  • rozwiniesz świadomość siebie i swojego ciała
  • nauczysz się jak uczyć się efektywnie i z przyjemnością
  • wytworzysz stan dobrego samopoczucia
  • poznasz i przełamiesz nawyki ruchowe, które często prowadzą do bólów mięśni i stawów

Ogólne zasady wykonywania lekcji Metody Feldenkraisa

W czasie wykonywania lekcji ważne jest, aby bacznie obserwować siebie, swoje ciało, swoje reakcje. Aby to zapewnić dobrze jest mieć chwilę spokoju i nie być rozpraszanym.
Ruchy należy wykonywać pomału i tylko w takim zakresie, aby nie powodować bólu, rozciągania i nadmiernego napięcia mięśni. Jeśli nawet najlżejszy i najmniejszy ruch powoduje ból należy sobie ten ruch wyobrazić. Ruch wykonany w wyobraźni ma takie samo znaczenie z neurologicznego punktu widzenia jak ruch wykonany w rzeczywistości. Robiąc ruch w rzeczywistości oraz go sobie wyobrażając, tworzymy nowe drogi i połączenia nerwowe w korze mózgowej.
Między ruchami należy chwilę odpocząć nie dlatego, że ruchy są męczące ale dlatego, aby zaobserwować zmiany, które są wynikiem konkretnej kombinacji ruchowej. Wolne tempo wykonywania ruchów daje nam możliwość obserwowania większej ilości szczegółów. Daje nam to również czas na skoordynowanie często nowego ruchu. Nie oznacza to, że Feldenkrais był adwokatem powolnego poruszania się. Pamiętajmy, że był wybitnym judoką. Doceniał jednak fakt, że każdy ma swoje własne tempo przyswajania umiejętności i należy takie stworzyć warunki, aby każdy miał szansę tę umiejętność posiąść. Delikatność jest kolejną cechą, na którą zwracamy uwagę podczas wykonywania lekcji. Zmniejszając wysiłek jednocześnie zwiększamy naszą wrażliwość na bodźce i na zmiany położenia części ciała względem siebie. Obserwowanie różnic jest przez to łatwiejsze a przecież proces uczenia jest nieodłącznie związany z możliwością różnicowania. Powodowanie bólu podczas ruchu świadczy o pobudzaniu receptorów bólowych, które sygnalizują, że tkanki narażone są na uszkodzenie. Jednocześnie powoduje to powstanie odruchu obronnego mięśni, który polega na nadmiernym napięciu, w celu niedopuszczeniu do ruchu powodującego ból. Sytuacja taka nie sprzyja procesowi odkrywczemu i tworzeniu nowych wzorców ruchowych. Jedną z ulubionych metafor Feldenkraisa było powiedzenie "You can't smoke and kiss at the same time?, czyli: nie można palić papierosa i całować w tym samym czasie. Jakże obrazowe przedstawienie tak ważnej cechy układu nerwowego. Mianowicie mięsień jak jest zaangażowany w jedną czynność, nie jest w stanie zaangażować się w tym samym czasie w inną. Wracając, więc do bólu, jeśli mięsień jest napięty z powodu odruchu obronnego (z powodu bólu) nie będzie miał szansy w uczestnictwo w nowym, innym od nawykowego ruchu. A zatem - pomału, delikatnie, w wygodnym zakresie, z wnikliwym obserwowaniem siebie.

Kolejna ważna kwestia, to że te lekcje nie są do poczytania. To jest zestaw ćwiczeń do zrobienia i doświadczenia na sobie! To ważne. Jest diametralna różnica między przeczytaniem lekcji a zrobieniem i doświadczeniem jej. Zatem jeśli wydaje Ci się, że sobie o tym poczytasz i to wystarczy, to szkoda Twojego czasu.
Ale ponieważ ćwiczenia te są podane w formie tekstu, oto kilka sugestii jak najlepiej z niej skorzystać.
Można najpierw przeczytać całą lekcję a potem po kawałku ją robić, ponownie czytając poszczególne fragmenty. Ja jednak zachęcam do czytania po kawałku i eksperymentowania z tym, co się przeczytało, bez czytania całości najpierw. Czyli przeczytaj np. jedno lub kilka zdań i jeśli są już tam jakieś instrukcje to zrób to, dokąd Cię prowadzą i potem znów przeczytaj fragment i znów postępuj zgodnie z instrukcjami. Takie wykonywanie lekcji bardziej pozwala pozostać w procesie odkrywania ?na gorąco?, pozostając ?tu i teraz? bez wybiegania naprzód, nawet jeśli wykonujesz je po raz kolejny.
Lekcje dobrze jest rozpocząć zwróceniem uwagi na siebie, na to jak się czujesz w momencie rozpoczęcia, jaki jest kontakt z podłożem w pozycji wyjściowej (w przypadku lekcji opisanych tytaj podłożem jest krzesło i podłoga) oraz z otoczeniem. Zdumiewające jest jak wiele można się już dowiedzieć z takiej krótkiej chwili, którą poświęcimy tylko na obserwację. Ponownie zachęcam do robienia użytku z potęgi wyobraźni zarówno podczas tej wstępnej części jak i później podczas zasadniczej części lekcji. Na czas robienia lekcji, dobrze jest znaleźć spokojne miejsce, aby do minimum ograniczyć ilość czynników rozpraszających uwagę. Przy lekcjach tu prezentowanych, gdzie czas ich trwania nie przekracza 10-15 minut nie powinno to stanowić problemu. Eksperymentuj z oczami otwartymi i zamkniętymi, pamiętając, że nasza wrażliwość kinestetyczna, (czyli położenia części ciała względem siebie, kierunku ruchu, intensywności ruchu i napięcia mięśni) zmniejsza się, około 40% gdy mamy oczy otwarte.
Do wszystkich, tu prezentowanych lekcji najlepiej nadaje się płaskie krzesło, bez podparć na ramiona z cienką poduszką lub kocem położonym na płaskim i twardym siedzeniu, (jeśli krzesło takiej poduszki już w sobie nie ma). Zachęcam do robienia jednej do dwóch lekcji codziennie i obserwowania jak zmienia się Twój sposób siedzenia i komfort tej pozycji. Lekcje można robić wszędzie, gdzie mamy względny spokój: w domu, w pracy, w czasie przerwy. Świetnie mogą się nadawać na krótkie ćwiczenia śródlekcyjne lub chwilę oderwania się od codziennych, rutynowych czynności. Lekcje te dobrze jest robić wielokrotnie, gdyż za każdym razem pogłębia się nasza wiedza na temat naszego ciała i ruchu jak również zwiększa się swoboda, z jaką się poruszamy. Zachęcam do dzielenia się tymi lekcjami, umiejętnościami oraz wiedzą zdobytą w trakcie robienia tych lekcji. Można je robić w grupie, a po ich zrobieniu podzielić się spostrzeżeniami i doświadczeniami, co często wzbogaca cały proces. Samo robienie lekcji, najlepiej jednak, jeśli pozostaje indywidualnym procesem odkrywczym i poznawczym. Dzielenie się radzę zostawić na po skończeniu lekcji.
Niniejszy zestaw zawiera tylko lekcje siedzące i oczywiście nie wyczerpuje tematu i zachęcam do dalszego studiowania Metody Feldenkraisa lub eksperymentowania we własnym zakresie.
Jeśli pojawią się jakieś pytania dotyczące tych lekcji lub innych zagadnień związanych z Metodą Feldenkraisa możesz skontaktować się ze mną telefonicznie bądź przez stronę internetową.


Życzę teraz dobrej zabawy i wielu ciekawych doświadczeń. Masz pytania? Dzwoń lub pisz!

Jacek Paszkowski

[wróć na początek]
METODA –  SKLEP –  LEKCJE AUDIO –  ĆWICZENIA –  ARTYKUŁY –  KONTAKT –  WARSZTATY –